Ben je een langzame of snelle cafeïnemeter

MIJN DAGELIJKSE DOSIS KOFFIE

Gezellige cafés zijn traditionele plekken om vrienden, kennissen, familie of collega's te ontmoeten. Per slot van rekening is de meest voorkomende uitnodiging voor een ontmoeting waarschijnlijk het obligate "Zullen we koffie gaan drinken?". Je ontmoet elkaar in het café, bestelt je gebruikelijke Flat White en je vriendin zegt dat ze eenkruidenthee neemt, omdat ze haar koffie vandaag al op heeft.

Je vraagt je af hoe ze het tot de middag heeft kunnen volhouden met maar één kopje koffie, terwijl jij sinds vanmorgen al drie kopjes hebt gedronken en je je geen dag kunt voorstellen zonder deze regelmatige cafeïnesuppletie? Hoe komt het dat iemand zichzelf moet aanvullen met het ene kopje koffie na het andere, terwijl een ander 's ochtends maar één cappuccino nodig heeft en 's avonds genoeg energie heeft?

DE GENETISCHE CODE VOOR CAFEÏNEVERWERKING

Het antwoord staat in onze genen geschreven. Hoe gevoelig we zijn voor cafeïne, d.w.z. ons vermogen om cafeïne te verwerken en te metaboliseren, wordt bepaald door onze unieke genetische opmaak. De gevoeligheid voor cafeïne is een maat voor de gegeven hoeveelheid cafeïne die ons beïnvloedt. In de loop der jarenkan de gevoeligheid voor cafeïne veranderen als onze genexpressie verandert bij het ouder worden.

Hetgen dat onze gevoeligheid voor cafeïne bepaalt heet CYP1A2. Het is in staat om hetenzym CYP1A2 met dezelfde naam te produceren, dat zorgt voor de metabolisering van cafeïne in de lever. De efficiëntie van het cafeïnemetabolisme is het gevolg van kleine veranderingen in de DNA-sequentie van dit gen. Afhankelijk van hoe de gen-gestuurde productie van het CYP1A2 enzym verloopt, kunnen we onszelf over het algemeen indelen in een van de drie categorieën of typen van cafeïnegevoeligheid.

1. OVERGEVOELIGHEID VOOR CAFEÏNE

Mensen die overgevoelig zijn voor cafeïne reageren zelfs op een kleine dosis cafeïne. Ze kunnensymptomen van "cavitatie" of cafeïnisme ervaren bij hoeveelheden vanaf 100 mg. Dit betekent dat ze een snelle hartslag, nervositeit of slapeloosheid kunnen ervaren na minder dan één kop koffie. Het duurt ook langer om cafeïne af te breken.

Bij deze mensen kande cafeïnemetabolisme op tot twee keer zo lang duren. Mensen die gevoelig zijn voor cafeïne wordt over het algemeen geadviseerd om voorzichtig te zijn met hun koffieconsumptie of een drank met minder cafeïne te kiezen, zoals zwarte of groene thee.

2. NORMALE GEVOELIGHEID VOOR CAFEÏNE

De meestemensen vallenin deze groep . Gemiddeld kunnen ze 200 - 400 mg cafeïne per dagconsumeren , wat neerkomt op ongeveer 2 - 4 kopjes koffie, zonder nadelige effecten. Koffie verstoort ook hun slaap niet als ze het op een redelijk tijdstip drinken, zodat de cafeïne kan worden afgebroken voor het slapengaan.

3. OVERGEVOELIGHEID VOOR CAFEÏNE

Deze laatste groep bestaat uit ongeveer 10% van de mensen die door hun lage gevoeligheid voor cafeïne zonder problemen hogere dosissen cafeïne kunnen consumeren. Hun verwerking van cafeïne is zo efficiënt dat ze overdag meer dan 500 mg cafeïne, oftewel ongeveer 5of meer koppen koffie, kunnen consumeren en zelfs geen probleem hebben met koffie kort voor het slapen gaan.

Het nadeel voor deze mensen is dat ze deneiging hebben om te veel koffie te drinken. Als zelfs grote doses cafeïne niet de verwachte effecten hebben, zoals het verminderen van slaperigheid en het verhogen van de productiviteit, kunnen we vraagtekens zetten bij de voordelen van het consumeren van zulke grote hoeveelheden cafeïne. Het dagelijks drinken van grote hoeveelheden koffie kan op den duur negatieve gevolgen hebben voor iemands gezondheid.

LANGZAME OF SNELLE CAFEÏNEMETABOLISEERDER?

Aan de hand van deze kenmerken kun je zelf raden tot welke groep je behoort. Aangezien de middelste groep van normale cafeïnegevoeligheid het meest voorkomt, kan deze zowel mensen omvatten met een ideale dagelijkse dosis cafeïne van één kopje koffie, als mensen die net zo efficiënt 4 kopjes koffie per dag metaboliseren.

Vanuit dit perspectief neig je waarschijnlijk meer naar de groep met een hoge of lage cafeïnegevoeligheid. In het algemeen zou je jezelf dus kunnen omschrijven als een langzame of snelle cafeïnemetaboliseerder. Om gezond koffie te drinken is het belangrijk om je bewust te zijn van je lichaam en hoe cafeïne-inname dat lichaam beïnvloedt, zodat je je ideale hoeveelheid kunt vinden - je persoonlijke dagelijkse dosis cafeïne.

DE GENETISCHE REGELS VOOR CAFEÏNEMETABOLISME

Door geleidelijk de menselijke genetische code te begrijpen en in kaart te brengen, ontdekken wetenschappers verschillende feiten over hoe mensen functioneren die in ons wezen geschreven staan. Naast het herkennen van het CYP1A2-gen en het blootleggen van zijn vermogen om cafeïne te metaboliseren, hebben ze onder andere hetAHR-genontdekt . Het speelt ook een rol bij cafeïnegevoeligheid. Het regelt het in- en uitschakelen van het eerder genoemde CYP1A2-gen.

We mogen de genetische link tussen cafeïnegevoeligheid en het type adenosinereceptoren in de hersenen niet vergeten . Naast adenosine wordt ook cafeïne door deze receptoren opgepikt. Mensen die niet de juiste adenosinereceptoren in hun hersenen hebben, ervaren het stimulerende effect van cafeïne niet omdat de cafeïnemolecule zich nergens kan binden.

WETENSCHAPPELIJK ONDERZOEK NAAR HET VERBAND TUSSEN KOFFIEDRINKEN

In recente studies leren we over andere genetische vooroordelen die de verwerking van cafeïne in ons lichaam beïnvloeden. Terwijl het CYP1A2-gen de consumptie bij hogere cafeïneniveaus bepaalt, zou het PDSS2-gen de cafeïnegevoeligheid bij lagere consumptieniveaus bepalen.

In een onderzoek van wetenschappers aan de universiteit van Harvard leren we over 6 nieuwe genetische varianten die de manier beïnvloeden waarop cafeïne wordt gemetaboliseerd en verslaafd raakt. 120.000 mensen namen deel aan het onderzoek en de resultaten onthulden 2 genen die verband houden met de manier waarop cafeïne wordt gemetaboliseerd, nog 2 genen die van invloed zijn op de expressie van het gevoel beloond te worden voor het consumeren van cafeïne. 1)

WAT IS JE CAFEÏNE TOLERANTIE?

Aangeboren cafeïnegevoeligheid, die ook met de leeftijd kan veranderen, heeft te maken met de verwerking van de cafeïnemolecule in het lichaam. Hetvermogen om cafeïne te verdragen isook gerelateerd aan het consumeren van een bepaalde hoeveelheid koffie. Hoe iemand reageert op een dosis cafeïne. Als je koffie hebt gemeden of al een tijdje geenkoffie meer hebt gedronken, zul je geen enkele tolerantie voor cafeïne hebben.

Als je de volgende dagen dezelfde dosis koffie blijft drinken, zul je de stimulerende effecten ervan voelen, zoals extreme alertheid, verhoogde motivatie en energie en een goed humeur, maar ze zullen al in mindere mate worden ervaren. Deze tolerantie is vergelijkbaar met bijvoorbeeld drugstolerantie, waarbij deingenomen dosis na verloop van tijd moet worden verhoogd om dezelfde hoge effecten te bereiken.

Bij cafeïnetolerantie zijn opnieuw adenosinereceptorenbetrokken . Je lichaam besluit omde door cafeïne geblokkeerde receptoren te compenseren met nieuwe receptoren, zodat de adenosine zich ergens kan binden. Met de nieuw ontwikkelde receptoren is het vervolgens nodig om ze ook met cafeïne te blokkeren om vermoeidheid te voorkomen. En voor deze taak heb je meer koffie nodig.

CAFEÏNE-ONTWENNING, DEPRESSIE EN VERSLAVING

Door de hoeveelheid koffie die je op een dag drinkt voortdurend te verhogen om dezelfde positieve en aanlokkelijke effecten te bereiken, kun je al snel op een te hoge dagelijkse dosis koffie komen die misschien niet langer gunstig is voor je gezondheid. Integendeel.

Een hogere consumptie wordt ook geassocieerd met eengrotere verandering nadat de effecten van koffie zijn uitgewerkt, de zogenaamde cafeïnecrash of cafeïneverval. Deze toestand kan zich niet alleen uiten in grotere vermoeidheid en een daling van de activiteit of bloeddruk, maar ook in psychologische problemen die bijvoorbeeld leiden totdepressie en angst.

Toenemende tolerantie voor cafeïne is vergelijkbaar met drugsverslaving en is dus een van de redenen waarom koffieeen drug is waar je verslaafd aan kunt raken. In tegenstelling tot een destructieve drugsverslaving is het drinken van koffie meer een gewoonte. Wanneer chronisch koffiedrinken wordt gestaakt, "reset" het lichaam zich weer naar zijn oorspronkelijke natuurlijke staat.